Ellerim

Daha ciddi seyler yazmaya basliyorum sanirim.

Gercekten olur mu bilmiyorum ama son yillardir ara ara alakasiz yerlerde aklima gelen bir soru var. Farkina varmadan bir gun, o gunun icinde alakasiz bir anda babama dondugumu farkeder miyim? O an sanki ilk yapcagim sey kendi ellerime bakmak olurmus gibi geliyor. Neden bilmiyorum ama yaslandigimi sanki hep ellerimden anlicakmisim gibi geliyor. Bundan 10 sene once bunlari dusunebilseydim her sene ellerimin bir fotografini cekerdim. Gerci o zamanlar sapsaldim. Bugunku adami hayal bile edemezdim. Hayal etmek icin bir sebebim de yoktu cunku gayet keyifliydim. Ilerisini beklemek icin bir nedenim yoktu cunku zaten o zamanlar su an hayatimi yapilandiran ve 80 yasinda da ozleyecegim anlari yasiyordum. Tipki su yasadigim ani ne zaman ozleyecegimi, beyaz sacli halim hakkinda bir fikrim olmadigi gibi o zamanki ninja kaplumbaga sortlu cocuk da su anki sakalli adamdan bihaberdi. Tek farkimiz su an kendimi farkli gunlerde, farkli yerlerde hayal edebiliyorum.

Ellerimi takip edebiliyorum.

Elbette icimde ayni adam olmicam ama disardan babam gibi gozukecek miyim acaba? Ergenlikte anlamadigin adama dondugumde onun da ayni donusumu yasadigini ona haksizlik ettigimi mi dusuncem yoksa ikimize de kizar miyim? Biz bu hale nasil geldik diye.

Bu ara ara gelen sorularin icinde uyuyup kalkip daha burusuk ellerle kendimi bulabilirim. Ama su an farkinda olmasam da yaptigim hersey ilerde hatirlicagim anlar olabilir. Sabah ise yururken ictigim siradan bir kahve, parkta otururken sikintidan elimle kopardigim cimler, bir festival alaninda kaldirimda oturan insanlar, pazar sabahi kanalin kenarinda babasinin dusmesin diye tek eliyle belinden tutabildigi surekli gulen kucuk bir kiz gibi. Her anim o kadar kiymetli ki bazen bunu farkederek yasadigimda icimin dolup tasmasindan korkuyorum. Ama hayatin bundan daha baska sekilde nasil anlamli olabilcegini de anlamiyorum.

Yaslandigimda hatirlayacagim anlari bugunlerde de yasiyorum. Disardan nasil goruncem bilmiyorum ama ellerimi kiris kiris gordugumde guzel seyleri hatirlamak istiyorum. Guzel insanlari, guldugum anlarimi, sisirildiginde gulen yuz cikcak bir balonun icine su gibi doldurdugunda agirlik etcek anlarimi hatirlamak istiyorum. Gozlerimi actigimda kirismis ellerim, kapadigimda da onlarin bir onceki halleri ve o anlarda yasadiklarimi hatirlamak istiyorum. Bu sekilde zamanda yolculuk yapabilirim sanirim.

Bir gun gelcek ve ben disardan babama benzicem biliyorum. Icerdeki butun kargasa, butun alt altta ust uste katlardaki konusan insanlar hepsi disardan ellerine bakan yasli bir adam gibi gozukcek. Ben onun vucudundayken o benim bir sonraki vucudumda ellerine bakiyor olcak. Belki o zaman ben babami daha iyi anlicam.