Lensim batiyor.

Disardan objektif bir gozle baktiginda sehpanin altina ayaklarini uzatmis, usengecliginden yenilmisle yenmemisin birbirine karistigi posette yenmemis bir yer fistigi icin dua eden bir adam oluyorum su an.

Bir erkegin daha durust olabilcei bir an hayal edemiyorum. Su an bana ne sorsalar, aciklamam, cevabim yok. Su an fistik ariyorum ve biliorum ki en umutsuz anlarda bile bir tane yenmemis kalmistir. Hayattan hic degilse bunu ogrendim, lakin fistiktan hayat hakkinda teori cikartcak degilim o yuzden ikisini birbirinden ayirmaya calisiyorum.

En usengec adamin bile maglup olcagi bir savasi veriyorum aslinda su an. Lenslerim kurudu ve bugulu cama donmus ekranda bir tek okuyabildigim son bir harf kalana kadar o banyoya gitmicem. Gerci bir yandan da odum kopuyor sabah bir uyancam ve etrafimdaki herseyi net ve puruzsuz gorebilcem diye. Genlerinin sansini arttircam diye lens takan insanlarin yasayabilcegi en keyifsiz andir. Sabah gozlerini acip, etrafindaki herseyi gorebilmek modern toplumun getirdigi en buyuk acilardandir. Onunde kocaman bir gun ve ara ara ovusturulcak gozler.


Simdi asil mesele bu degil derken, asil meselenin ne oldugunu iki uc siseden sarap icisi sonrasinda unutmanin keyfini yasiyorum..

Yataga yigilma vakti geldi.
Off be denize girilebilcek bir gun daha deniz gormeden bitti..

Kafa iyice uctu.. piyuuv..