Aniden yere kapaklandim gunun ortasinda. Bana birseyler oluyor demek istedim, Sesim cikmadi, Bildigin yere kapaklandim durduk yere. Disardan aniden olmus gibi gozuktu, icerden agir agir, yavas yavas, sakince hissettim. Her adimda bir kac santim daha asagi duserek, sonunda yere kapaklandim. Aslinda yerdeyken hayat enteresandi, Basimi kaldirima dayamak zorunda kaldim oncelikle. Toz, toprak oksijenin biraz azaldigini farkettim, sonra hemen alistim. Gozlerim bugulandi, sanki surekli uzakta birileri gorus mesafesinin tam sinirinda yuruyormus gibi. Sesler boguklasti, sanki konusulanlari bir odanin icinden dinliyormusum gibi. Tum bunlar olurken icimde gecen sene hayatimda ilk defa duydugum bir sarki takilip durdu. Tam olarak sozlerini hatirlayamiorum ama muzigi o gun boyu akildan bir turlu cikmayan melodilerden. Sonra oldugum yere tam alistim derken bir anda aklima bir aksam feci sarhosken duvarda okudugum bir yazi geldi, Sonra gecti yorgunlugum, keyiflendim. Kalabalik oldu, birileri hala etrafta dolanip duruyor. Ben de bir bes dakika daha uzanip, kalkarim zaten.